درمان ریزش موی زنانه

ریزش موی قابل توجه در زنان می تواند عمیقاً ناراحت کننده باشد. در اینجا چند درمان پزشکی وجود دارد که ممکن است کمک کند.و میتوانید برای احیا و صافی مو به سالن زیبایی رها امامی در تهران مراجعه کنید.

حدود یک سوم از زنان در دوره ای از زندگی خود ریزش مو (آلوپسی) را تجربه می کنند. در میان زنان یائسه، دو سوم از آنها دچار نازک شدن مو یا لکه های طاسی می شوند. ریزش مو در زنان اغلب تأثیر بیشتری نسبت به ریزش مو بر مردان دارد، زیرا از نظر اجتماعی کمتر برای آنها قابل قبول است. آلوپسی می تواند به شدت بر سلامت عاطفی و کیفیت زندگی زنان تأثیر بگذارد.

نوع اصلی ریزش مو در زنان مانند مردان است. به آن آلوپسی آندروژنتیک یا ریزش مو با الگوی زنانه (یا مردانه) می گویند. در مردان، ریزش مو معمولاً از بالای شقیقه‌ها شروع می‌شود و خط رویش مو در نهایت شکل مشخصه «M» را تشکیل می‌دهد. موهای بالای سر نیز نازک می شوند و اغلب به سمت طاسی پیش می روند. در زنان، آلوپسی آندروژنتیک با نازک شدن تدریجی در خط قسمت شروع می شود و به دنبال آن ریزش موی منتشر شده از بالای سر افزایش می یابد. خط موی زنان به ندرت کاهش می یابد و زنان به ندرت طاسی می شوند.

علل بالقوه زیادی برای ریزش مو در زنان وجود دارد، از جمله شرایط پزشکی، داروها، و استرس فیزیکی یا عاطفی. اگر متوجه ریزش موی غیرمعمول از هر نوعی شدید، مهم است که برای تعیین علت و درمان مناسب به ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا یک متخصص پوست مراجعه کنید. همچنین ممکن است بخواهید از پزشک خود برای ارجاع به یک درمانگر یا گروه پشتیبانی برای رسیدگی به مشکلات عاطفی بخواهید. ریزش مو در زنان می تواند ناامید کننده باشد، اما در سال های اخیر منابع برای مقابله با این مشکل افزایش یافته است.

از آسیب ناشی از التهاب مزمن محافظت کنید.
علم ثابت کرده است که التهاب مزمن و با درجه پایین می تواند به یک قاتل خاموش تبدیل شود که به بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت نوع 2 و سایر شرایط کمک می کند. نکات ساده ای را برای مبارزه با التهاب و سالم ماندن از کارشناسان دانشکده پزشکی هاروارد دریافت کنید.

پزشکان از طبقه بندی لودویگ برای توصیف ریزش موی زنانه استفاده می کنند. نوع I حداقل نازک شدن است که می توان آن را با تکنیک های حالت دادن به مو استتار کرد. نوع II با کاهش حجم و گشاد شدن قابل توجه قسمت خط میانی مشخص می شود. نوع III نازک شدن منتشر را با ظاهری شفاف در بالای پوست سر توصیف می کند.

آلوپسی آندروژنتیک چیست؟

تقریباً هر زن در نهایت درجاتی از ریزش موی زنانه را تجربه می کند. این می تواند هر زمانی پس از شروع بلوغ شروع شود، اما زنان تمایل دارند ابتدا در حوالی یائسگی، زمانی که ریزش مو به طور معمول افزایش می یابد، متوجه آن شوند. این خطر با افزایش سن افزایش می یابد و برای زنانی که سابقه ریزش مو در هر دو طرف خانواده دارند بیشتر است.

همانطور که از نام آن پیداست، آلوپسی آندروژنتیک شامل عملکرد هورمون هایی به نام آندروژن است که برای رشد جنسی طبیعی مردان ضروری است و عملکردهای مهم دیگری در هر دو جنس از جمله میل جنسی و تنظیم رشد مو دارد. این بیماری ممکن است ارثی باشد و چندین ژن مختلف را شامل شود. همچنین می تواند ناشی از یک بیماری غدد درون ریز، مانند تولید بیش از حد آندروژن یا تومور ترشح کننده آندروژن در تخمدان، هیپوفیز یا غده فوق کلیوی باشد. در هر صورت، آلوپسی احتمالاً با افزایش فعالیت آندروژن مرتبط است. اما بر خلاف آلوپسی آندروژنتیک در مردان، در زنان تعیین نقش دقیق آندروژن ها دشوارتر است. در این احتمال که یک تومور ترشح کننده آندروژن درگیر باشد، اندازه گیری سطح آندروژن در زنان دارای ریزش موی واضح زنانه بسیار مهم است.

در هر دو جنس، ریزش مو در اثر آلوپسی آندروژنیک به دلیل کوتاه شدن آناژن ژنتیکی تعیین شده، مرحله رشد مو، و طولانی شدن زمان بین ریزش مو و شروع فاز آناژن جدید رخ می دهد. (به «چرخه زندگی یک مو» مراجعه کنید.) این بدان معناست که پس از ریزش مو در طول چرخه رشد طبیعی، زمان بیشتری طول می کشد تا دوباره رشد کنند. خود فولیکول مو نیز تغییر می‌کند، منقبض می‌شود و ساقه موی کوتاه‌تر و نازک‌تر ایجاد می‌کند – فرآیندی که “کوچک سازی فولیکولی” نامیده می‌شود. در نتیجه، موهای ضخیم تر، رنگدانه دار و با طول عمر بیشتر با موهای کوتاه تر، نازک تر و بدون رنگدانه به نام “ولوس” جایگزین می شوند.

چرخه زندگی یک مو

هر مو از یک فولیکول – یک جیب باریک در پوست – رشد می کند و سه مرحله رشد را طی می کند. آناژن (A)، مرحله رشد فعال، دو تا هفت سال طول می کشد. کاتاژن (B)، مرحله انتقال، حدود دو هفته طول می کشد. در طی این مرحله، ساقه مو به سمت بالا و به سمت سطح پوست حرکت می کند و پاپیلای پوستی (ساختاری که سلول های تولید کننده مو را تغذیه می کند) شروع به جدا شدن از فولیکول می کند. تلوژن (C)، مرحله استراحت، حدود سه ماه طول می کشد و با ریزش ساقه مو به اوج خود می رسد.

یک پزشک با گرفتن سابقه پزشکی و معاینه پوست سر، ریزش موی زنانه را تشخیص می‌دهد. او الگوی ریزش مو را مشاهده می‌کند، علائم التهاب یا عفونت را بررسی می‌کند و احتمالاً برای بررسی سایر علل احتمالی ریزش مو، از جمله پرکاری تیروئید، کم‌کاری تیروئید و کمبود آهن، آزمایش خون تجویز می‌کند. اگر علائمی از فعالیت بیش از حد آندروژن وجود داشته باشد (مانند بی نظمی های قاعدگی، آکنه و رشد موهای ناخواسته)، ارزیابی هورمونی معمولاً غیر ضروری است.

نحوه جلوگیری از نازک شدن مو: درمان ریزش موی زنان

داروها رایج ترین درمان ریزش مو در زنان هستند. آنها شامل موارد زیر است:

ماینوکسیدیل (Rogaine، نسخه های عمومی). این دارو در ابتدا به عنوان درمان فشار خون بالا معرفی شد، اما افرادی که آن را مصرف می کردند متوجه شدند که مو در جاهایی که از دست داده بودند رشد می کنند. مطالعات تحقیقاتی تایید کرد که ماینوکسیدیل به طور مستقیم روی پوست سر می تواند رشد مو را تحریک کند. در نتیجه مطالعات، FDA در ابتدا ماینوکسیدیل 2٪ بدون نسخه را برای درمان ریزش مو در زنان تایید کرد. از آن زمان به بعد، یک محلول 5٪ نیز زمانی در دسترس است که راه حل قوی تری برای ریزش موی زنان نیاز باشد.

واضح است که ماینوکسیدیل یک داروی معجزه آسا نیست. در حالی که می تواند رشد جدیدی از موهای ظریف را در برخی – نه همه – زنان ایجاد کند، نمی تواند تراکم کامل موهای از دست رفته را بازگرداند. این یک راه حل سریع نیست، یا برای ریزش مو در زنان. تا زمانی که دارو را حداقل به مدت دو ماه استفاده نکنید، نتیجه ای نخواهید دید. این اثر اغلب در حدود چهار ماه به اوج خود می رسد، اما ممکن است بیشتر طول بکشد، بنابراین برای یک دوره آزمایشی 6 تا 12 ماهه برنامه ریزی کنید. اگر ماینوکسیدیل برای شما موثر است، باید به استفاده از آن ادامه دهید تا آن نتایج را حفظ کنید. اگر متوقف شوید، دوباره شروع به ریزش مو خواهید کرد.

نحوه استفاده از ماینوکسیدیل: مطمئن شوید که مو و پوست سرتان خشک است. با استفاده از قطره چکان یا پمپ اسپری که با محلول بدون نسخه ارائه می شود، آن را دو بار در روز در هر ناحیه ای که موهای شما نازک شده است، بمالید. آن را با انگشتان خود به آرامی روی پوست سر ماساژ دهید تا به فولیکول های مو برسد. سپس موهای خود را با هوا خشک کنید، دست های خود را کاملا بشویید و هر محلولی که روی پیشانی یا صورت شما چکیده است را بشویید. حداقل چهار ساعت بعد شامپو نزنید.

برخی از زنان متوجه می شوند که محلول ماینوکسیدیل رسوبی بر جای می گذارد که پوست سر آنها را خشک و تحریک می کند. این تحریک که درماتیت تماسی نامیده می شود، احتمالاً توسط خود ماینوکسیدیل ایجاد نمی شود، بلکه به دلیل الکلی است که برای تسهیل خشک شدن موجود است.

عوارض جانبی و نگرانی‌ها: ماینوکسیدیل بی‌خطر است، اما می‌تواند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشد، حتی به غیر از تحریک پوستی مرتبط با الکل. گاهی اوقات موهای جدید از نظر رنگ و بافت با موهای اطراف متفاوت است. خطر دیگر هیپرتریکوزیس است – رشد بیش از حد مو در مکان های نامناسب، مانند گونه ها یا پیشانی. (این مشکل با راه حل قوی 5٪ محتمل تر است.)

از آنجایی که حق ثبت اختراع روی Rogaine (نسخه با نام تجاری ماینوکسیدیل) منقضی شده است، بسیاری از محصولات ژنریک در دسترس هستند. همه آنها حاوی مقدار مشابهی از ماینوکسیدیل هستند، اما برخی از آنها حاوی مواد اضافی مانند عصاره های گیاهی هستند که ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شوند.

آنتی آندروژن ها آندروژن ها شامل تستوسترون و سایر هورمون های “مردانه” هستند که می توانند ریزش مو را در زنان تسریع کنند. برخی از زنانی که به ماینوکسیدیل پاسخ نمی دهند ممکن است از افزودن داروی ضد آندروژن اسپیرونولاکتون (آلداکتون) برای درمان آلوپسی آندروژنیک سود ببرند. این امر به ویژه در مورد زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) صادق است زیرا آنها تمایل به تولید آندروژن اضافی دارند. پزشکان معمولا اسپیرونولاکتون را همراه با یک ضد بارداری خوراکی برای زنان در سنین باروری تجویز می کنند. (زنی که یکی از این داروها را مصرف می کند نباید باردار شود زیرا می تواند باعث ناهنجاری های تناسلی در جنین پسر شود.) عوارض جانبی احتمالی شامل افزایش وزن، کاهش میل جنسی، افسردگی و خستگی است.

مکمل های آهن کمبود آهن می تواند یکی از دلایل ریزش مو در برخی از زنان باشد. پزشک ممکن است سطح آهن خون شما را آزمایش کند، به خصوص اگر گیاهخوار هستید، سابقه کم خونی یا خونریزی شدید قاعدگی دارید. اگر کمبود آهن دارید، باید مکمل مصرف کنید و ممکن است ریزش موی شما را متوقف کند. با این حال، اگر سطح آهن شما نرمال باشد، مصرف آهن اضافی تنها عوارض جانبی مانند ناراحتی معده و یبوست ایجاد می کند.

کاشت مو

کاشت مو، روشی است که از دهه 1950 در ایالات متحده برای درمان آلوپسی آندروژنیک استفاده می شود، شامل برداشتن نواری از پوست سر از پشت سر و استفاده از آن برای پر کردن لکه های طاس است. امروزه 90 درصد از جراحان کاشت مو از روشی به نام پیوند واحد فولیکولی استفاده می کنند که در اواسط دهه 1990 معرفی شد.

در طی این روش، جراحان نوار باریکی از پوست سر را برمی دارند و آن را به صدها گرافت ریز تقسیم می کنند که هر کدام شامل چند تار مو است. هر گرافت در شکافی در پوست سر کاشته می شود که توسط تیغه یا سوزن در ناحیه موهای از دست رفته ایجاد شده است. موها به طور طبیعی به این روش رشد می کنند و در دسته های کوچکی از یک تا چهار فولیکول به نام واحدهای فولیکولی رشد می کنند. در نتیجه، پیوند بهتر از «شاخه‌های» بزرگ‌تر مرتبط با پیوند موی گذشته به نظر می‌رسد.